Ρητορικες Αποριες εντ δε ροουντ του φεηλιουρ.

Τι θελω? Χαρα? Επιτυχια? τι σκατα θελω?

Θελω λεφτα. Γιατι: πολλα λεφτα= πολυ ελευθερια. Αλλα πολυ ελευθερια ≠ πολυ ευτυχια.

Τελικα, οσο και να με ποναει, θελω φιλους. Με ποναει, γιατι πολλες φορες νιωθω οτι χτυπαω πορτες επι ματαιω. Γιατι ο καθενας εχει "τα δικα του". Και δεν μπορω να τους αναγκαζω να κανουν κατι αλλο. Αλλα δεν εχω απαιτησεις. Για ολους ειναι καλο να μην πορευονται μονοι. Και δεν εννοω να ανοιγονται, και να μου λενε τα προβληματα τους, η να ακουνε τα δικα μου. Απλα να ειναι εκει. Και καμια φορα να επικοινωνουμε. Οχι απο αναγκη, χωρις συγκεκριμενο θεμα. 

Αλλα γουατεβερ. 

Νιωθω την αλλαγη να ερχεται, και ολους να μας φοβιζει. Να μας γεμιζει το υποσυνειδητο αγχος και να μην ξερουμε τι να κανουμε. 

Η μηπως ειναι μια απελπισια, σε εναν κοσμο που δεν μας αρεσει και ειμαστε μικροι για να τον αλλαξουμε η να κανουμε αυτα που θελουμε? (η απαντηση οτι ο καθενας φτιαχνει τον μικροκοσμο του καλη ειναι, αλλα για να φτιαξεις κατι συνηθως χρειαζεσαι εργαλεια και υλικα...)

Τα θελω ομως να τα χεσω. Αν θελεις κατι, αν ξερεις τι ειναι, δεν ειναι και οτι ιδανικοτερο θα μπορεσεις να εχεις. Και αυτο γιατι το ξερεις, και δεν προκειτε να σε εκπληξει. Το αγνωστο συνηθως οταν το αποκτας, με οποιοδηποτε τροπο, αυτο σου μενει, αυτο σε αλλαζει, αυτο σε κανει ανθρωπο.

Γιατι δεν εχω ορεξη να ζω για να κανω αυτα που καποιος εχει ηδη κανει, γιαυτο παντα ειμουνα αντιδραστικος, και κατα συνεπεια μοναχικος. Εψαχνα το καινουργιο, κατι μη βαρετο. Αλλα στον κοσμο που ζουμε, δυσχτυχως η ευτυχως, εχουμε προσβαση και επαφη με παρα πολλα διαφορετικα πραγματα. Και τα γνωριζεις, τα δοκιμαζεις και μετα, αν εισαι αντιδραστικος, τα βαριεσαι, γιατι εχουν ηδη γινει, δεν ειναι καινουργια.

Προσπαθησα να αλλαξω, να τα βαλω κατω και να δαμασω την αντιδραστικοτητα μου. Αλλα δεν τα εχω καταφερει ακομη. Και ισως να μην χρειαζεται, και καποια μερα να κατασταλαξω. Αλλα μεχρι τοτε, θα ειμαι ενας νομας. Ενας νομας που αγαπαει ολους τους ανθρωπους. Ενας ανθρωπος που χαιρεται να τον εκμεταλευονται, γιατι κερδιζει απο αυτο, μαθαινει. Αλλα και ενας νομας, που εχει αναγκη τους ανθρωπους που εκτιμαει. 

Αλλα επιπλεον, ενας περιθωριακος αποτυχημενος, που πρεπει καπως να επιβιωσει, και να προχωρησει. Γιατι τελευταια εχει λιωσει στο παρον του...

και για καποιο λογο, νομιζει οτι δεν ειναι ο μονος σε αυτην την κατασταση. 

Μετα απο καιρο. Μπακ το Ζομπινεησιον.

Η απουσια, η αποχη απο το μπλογκ ηταν τυχαια. Ηταν κυριως λογω απελπισιας,αλλα και κυνηγητου γυναικων. Ομως ο κοσμος συνεχισε την ιδια ροη του, και ας ειχα αλλου το μυαλο μου.

Σημερα θα μιλησω για την "παρατηρηση"-"παρακολουθηση". Δηλαδη, ειτε παρακολουθει κανεις ειδησεις ειτε οχι, τα ιδια σκατα θα γινονται. Και τελικως οσο περισσοτερο παρακολουθει, τοσο πιο γρηγορα ξεχναει. Τα γεγονοτα, διαστρεβλονωνται, και σιγα σιγα ακουγοντας τα ιδια και τα ιδια, ξεχνας τα παλια και κολλας αλλου. Ζομπι-νεισιον.

Και τελικα τιποτα δεν αλλαξε. Οι πολιτικοι συνεχιζουν να κρυβονται πισω απο απροκαλυπτα ψεμματα, λες και ειναι το πιο κακο πραγμα για την δημοκρατια μας να παει ενας πολιτικος στο δικαστηριο. Και ξαφνικα, το οτι ειμαστε διεφθαρμενη χωρα αντιμετωπιζεται σαν ψεμα. Το οτι καποιος ειπε την αληθεια, οτι ο βασιλιας ειναι γυμνος ειναι θετικο στο δικο μου κοσμο.

Αλλα οι πολιτικοι παντα ηταν αστειοι. Και οι δημοσιογραφοι ακομα περισσοτερο. Το οτι δεν ντρεπονται να λαικισουν και να λενε απλες Βλακειες και Μαλακιες αναρωτιεμαι πως μπορουν.

Κριμα τους Ελληνες. Που νομιζουν οτι εχουν τα καλυτερα πραγματα στον κοσμο. Που δεν μπορουν απο ευγενεια και μονο προς τους γυρω τους να μην καπνιζουν μεσα στα μαγαζια. Και οι μαγαζατορες, που μας σερβιρουν υπερτιμημενες μπομπες και μαπα καφε, και πιστευουν οτι η πελατεια τους εφυγε γιατι δεν επιτρεπουν το καπνισμα. Που ολοι, μα ολοι, νομιζουν οτι ειναι καλυτεροι, και οι αλλοι τους φταινε για τα δικα τους προβληματα. Και που δεν γυρνουνε να βοηθησουν τον διπλανο τους. Να κανουν κατι καλο. Λες και θα χασουν κατι...

Βρισκομαστε υπο κατοχη. Υπο πνευματικη κατοχη, της ηλιθιοτητας και του εγωισμου που μας εχει καταφαει. Γιατι ειμαστε ηλιθια, αβουλα ζομπι. Παστωνοματσε στα μπαροκλαμπα επειδη εχουν "ονομα" και ας μας σερβιρουνε το 10ευρο σε μπομπα. Ειμαστε Μαλακες, γιατι θα κανουμε την σφηνα στο φαναρι να περασουμε εμεις, και στα αρχιδια μας οι αλλοι. Σκατα μας αξιζουνε. ΣΚΑΤΑ.

Λοιπον ναι. Κριμα ειναι, αλλα ετσι ειναι. Τι στο διαολο καταλαβαινει ο μαγκας που θα παει να μπει μπροστα απο 3-4 αυτοκινητα και θα κερδισει με το ζορι 50-60 δευτερολεπτα και ΑΝ δεν ξερω. Αν το κανανε πολλοι αυτο, οι ευγενικοι θα νιωθανε μαλακες. Και μετα σκαει και η υπερτατη δικαιολογια "ε αφου το κανουν ολοι...". ΣΚΑΤΑ στα μουτρα σας μαλακες. ΣΚΑΤΑ. Να ψοφησετε για παραδειγματισμο των υπολειπων.

Αλλα το καλο ειναι, οτι οντας τοσο μαλακες, ειστε χαμενοι απο χερι. Ο σαπιος αυτος κοσμος, ο δικος σας θα σας παρει μαζι του κατω. Και τελικα ολα πληρωνονται. Ο Μπιλ Γκειτς ειπε καποτε "ο κοσμος δεν ειναι δικαιος". Διαφωνω, το συμπαν ειναι δικαιο. Δεν μετραει ομως η επιτυχια και τε λευτα, ουτε οι γκομενες ουτε τιποτα. Η ψυχη του καθενος ξερει τι κουβαλαει, και η μαλακια που κουβαλαει ο καθενας ειναι η τιμωρια του. Σαν τον συσιφο δεν θα μπορει να ξεφυγει απο το κωλοχαρακτηρα του.

Μαγκες Ελληνες. Πηθεινια, κατευθυνομενα ζωακια. Οπως στα αλογα βαζουν ενα καρροτο σε ενα κλαδι και τους το κρεμανε μπροστα, ετσι και εσεις. Μια BMW και σας τρεχουν τα ζουμια. Και μου θελετε και επανασταση. Απο την σκατονοοτροπια σας να επαναστατησετε ρε. Αλλα ναι, η επανασταση παντα ξεκιναει απο την αυλη του αλλου.

Πως φτασαμε ως εδω?? (ερωτηματικο, ερωτηματικο)

Περπαταγα το βραδυ καπου στο συνταγμα, μεσα στα γριζα αδεια στενακια της Αθηνας, μοναδικη συντροφια μερικες κατσαριδες και οι τελευταιοι τουριστες που σερναν τα μπαγκαζια τους για το ταξιδι της επιστροφης. Ρολα κατεβασμενα, και ενα απεραντο γριζο. Πιο κατω συναντησα κοσμο, αλλα και αυτοι εξισου γριζοι, και εξισου κατεβασμενα ρολα. Η ατμοσφαιρα ειναι τοσο βαρια, που ντρεπεσαι να περασεις καλα, ντρεπεσαι να χαρεις, γιατι ολα γυρω σου ειναι θλιμενα και θελεις να τους συμπαρασταθεις.

Ποιος μας πηρε την χαρα? πως καταληξαμε στην γκρινια και την μιζερια?

Το ελπιδοφορο βεβαια ειναι, οτι μεσα απο αυτη την κοινωνικη καταθλιψη εχουμε αρχισει να αποκταμε χαρακτηρα. Και που και που βρισκουμε λιγη χαρα, απο αυτην μαλιστα που την νιωθεις βαθεια, γιατι δεν ξερεις απο που πηγαζει.

Στο Μπρικι στην μαβιλη ειδα μια φωτογραφια. Ηταν δυο προσωπα με μια απροσδιοριστη εκφραση. Αυτη την εκφραση στην οποια μπορεις να δεις τα παντα. Μια χαρουμενη στεναχωρια με μια ελπιδα. Ηταν σαν να μου ελεγαν, "η ζωη συνεχιζεται".

Και οσο και να ποναει, οσο δυσκολη και να ειναι, αυτο την κανει ομορφη. Κυκλος ειναι και θα γυρισει, εστω και αν αργει να παρει μπρος. Και στο τελος, δεν την χασαμε την χαρα μας. Απλα καταλαβαμε ποσο μας ελειπε. Και ισως τωρα, μετα την διαγνωση να την φερουμε πιο κοντα μας.

Οταν ολα πανε καλα εξαλλου, η ελπιδα δεν εχει λογο υπαρξης. Οταν δυσκολευομαστε, εκει δεν πρεπει να της γυρναμε την πλατη.

Χαμογελα μικρη. Και ας ειναι χαμογελο στεναχωριας.

Post apocalyptic life.

Μετα το δευτερο παγκοσμιο, η ανθρωποτητα απεκτησε, και το καταλαβε οτι απεκτησε την δυναμη να καταστρεψει την ζωη επι γης ευκολα. Αυτα τα τελευταια χρονια ανθησε μια "τεχνοτροπια" σε βιβλια, ταινιες και αλλου, η "μετα-αποκαλυπτικη". Υπηρχαν και καποια παραδειγματα προ την ανακαλυψης της πυρηνικης βομβας, οπως το "By The Waters Of Babylon (*)" η το "War of the Worlds", και "Things to Come(*)"  αλλα τα τελευταια χρονια εγινε πιο δημοφιλης.

Η γενικη γραμμη αυτης της τεχνοτροπιας ειναι οτι μετα απο ενα καταστροφικο γεγονος, εχουν μεινει λιγοι ανθρωποι που σε γενικες γραμμες θελουν να επιβιωσουν με τα ερειπια του πολιτισμου μας. Παρουσιαζουν μια ζωη με διαφορετικες προτεραιοτητες, συνηθως χωρις εννοια ιδιοκτησιας, οι ανθρωπινες σχεσεις διαμορφωνονται με αλλους κανονες, ο θανατος ειναι κατι συνηθισμενο, και πολλες φορες υπαρχουν και οι ηρωες.

On the beach(*). Μετα απο ενα πυρηνικο πολεμο, η ανθρωπότητα πεθαινει, τελευταιο καστρο η Αυστραλια, και ενα υποβρυχιο που ψαχνει να μελετησει ενα σημα απο το Σαν Φρανσισκο. Ολοι επιλεγουν την αυτοκτονια, καθως ειναι σιγουρο οτι θα πεθανουν απο ραδιενεργεια. Η καθε αυτοκτονια ομως, εχει και το δικο της συμβολισμο.

Mad Max. Μια ταινια δρασης, μετα απο μια καταστροφη. Η ανθρωποτητα αποτελειτε απο φυλες, συμμοριες και μοναχικους καβαλαρηδες.

City Of Ember(*), Planet of the Apes, I am Legend, The Road(*), Wall-E, Matrix, Terminator, Aeon Flux(*)(Οχι την ταινια, το animation), Stalker (*)  και αλλα. [(*) εργα που θεωρω σημαντικα του ειδους.]

Ειναι δυσκολο με μοναδικο οπλο την φαντασια να μπορεσει καποιος να περιγραψει τα παθη του μετα-αποκαλυπτικου ανθρωπου, και συνηθως αυτα τα εργα εχουν μια φιλοσοφικη χροια, και βαζουν τον ακροατη να σκευτει τις προτεραιοτητες του και τους ανθρωπους γυρω του, οσο μπορουν.

Ειναι γεγονος οτι κανενας δεν ξερει τι θα συμβει αυριο. Τυχαιο γεγονος, η καταστροφη απο ανθρωπινο χερι, δεν εχει σημασια. Ειμαστε ευαλωτοι, αλλα τυχεροι. Και αναλωνομαστε σε ανασφαλειες και εγωισμους. Κριμα. Γιατι οταν φυγουμε απο την ζωη δεν παιρνουμε τιποτα. μονο την ψυχη μας. Και αν αυτη ειναι ανθρωπινη, θα φυγουμε με ενα χαμογελο παραπανω, και καποιους ανθρωπους να μας θυμουνται. Αλλα ας μην μακτυγορησω παλι.

A little bit of Politics

Η Πολιτικη τα τελευταια χρονια, κυριως μετα-ψυχροπολεμικα, 1990+, εχουν παρατηρηθει πολλα νεα φαινομενα. Πρωτο και σημαντικοτερο θα εβαζα την "παρακμη" της "ιδεολογικης πολιτικης". Η πολιτικη αρχισε να βασιζεται ολο και περισσοτερο στα οικονομικα συμφεροντα και κεντρα, και λιγοτερο σε προσωπα και ιδεες.

Ακολουθησε μαλιστα την πορεια της κοινωνιας στον πανικο του υλισμου, και οι διαφορες των εκατσοτε κομματων, η κεντρων διεκδικησης της εξουσιας σε ανταγωνισμο "παροχων", πιο απλα, ποιος θα κανει καλυτερο στην τσεπη του εκαστοτε ψηφοφορου. Μαλιστα, λογω της απουσιας ανταγωνιστικων ιδεολογιων και ηγετικων φυσιογνωμιων, η πολιτικη απεκτησε ορους "μαρκετινγκ", εμφανιστικε ο λαικισμος και η επικοινωνιολογια. Αρχικα αυτο ηταν κατι "μυστικο", κανενας πολιτικος δεν θα παραδεχοταν οτι ο λογος του δεν εχει ουσια, αλλα ειναι αποτελεσμα προσεγμενων εκφρασεων και λεξεων. Σιγα σιγα ομως φτασαμε στη παραδοχη, απενοχοποιημενα μαλιστα, της "επικοινωνιολογιας". Και κανενας, πολιτης και πολιτικος, δεν εδειξε τρομαγμενος, συγκλονισμενος απο αυτο τον εξευτελισμο της "Πολιτικης" σαν εννοια.

Καθως μαλιστα η πολιτικη ειχε πρωτο μελημα την οικονομια, τα λεφτα, (τα λεφτα που εμμεσα η αμμεσα δινουν στους ψηφοφορους, επιχειριματιες, και την δικη τους τσεπη) ενταθηκαν και οι συναλλαγες. Οι συναλλαγες αυτες ενα απο αυτα που καταφεραν ηταν να φερουν πιο κοντα τις εξουσιες, την δικαστικη με την εκτελεστικη και νομοθετικη. Ετσι ο ελεγχος της μιας απο την αλλη απεκτησε "φιλικους" ορους, και η δημοκρατια μπασταδευτηκε. 

Σε αυτα τα πλαισια η διαφθορα βρηκε προσφορο εδαφος να αναπτυχθει. Απουσια ελεγχου, και παρουσια καλου μαρκετιγκ για την αναγκαια σταχτη στα ματια του κοσμου. Στην αρχη ηταν λιγο πολυ μυστικο, τελευταια παλι ομως, απενοχοποιηθηκε δημοσια, κατα το νομιμο και ηθικο, κατα τις δωρεες και χορηγιες. Ομως παλι δεν προκαλεσε την λογικη αντιδραση του πολιτη, καθως λιγο πολυ, τα ηξερε ηδη, οποτε υποσυνειδητα δεν τον συγκλονισαν. 

Τον συγκλονισαν ομως τον πολιτη, οι περικοπες. Τα λιγοτερα χρηματα που θα εβαζε στην τσεπη. Δεν βγηκε στο δρομο για την "επικοινωνιολογια" η την διαφθορα για την ουσιαστικη και ιδεολογικη παρακμη της πολιτικης. Βεβαια στους ενοχους της ελαφρύτερης του τσεπης ειδε τους πολιτικους, τα εκαστοτε λαμογια και διεφθαρμένους.

Μια γενικευση που δειχνει την ενοχη ολων μας των πολιτων στα προσωπα των πολιτικων. Μια γενικευση που οδηγει το συνολο των διεφθαρμενων στην αμνηστια. Μαλιστα πολλα κεντρα εξουσιας καθοδηγουν αυτη την αμνηστια για να γλυτωσουν. Με την αποχη και την αηδια, την μη συμμετοχη που διαφημίζετε περιτεχνα με της αρχες του πολιτικου μαρκετινγκ η αλλιως λαικισμου. Ειμαστε συνενοχοι, γιατι εμεις τους αφηνουμε να φυγουν, γιατι ειναι υποχρεωση μας να ερευνησουμε, και να βγουμε στο δρομο, οχι για την τσεπη μας, αλλα απαιτωντας συγκεκριμενα ονοματα να βρεθουν στην δικαιοσυνη. 

Εαν θελουμε να μην ειμαστε συνεργοι στην κατασταση αυτη, πρεπει να ξεχασουμε τα προσωπικα μας συμφεροντα, και να δουμε τα πραγματα απλα και πρωτογονα, απο την αρχη και στην ουσια. Γιατι δυστυχως οπως  εχουν τα πραγματα μας βαραινει η ενοχη. Η ενοχη που οσο ανθιζε η διαθορα δεν μιλαγε κανεις γιατι η τσεπη του ηταν γεματη.... Γιατι οταν χανοταν η ουσια της πολιτικης με ορους επικοινωνιας και μαρκετιγκ, το δεχομασταν.

Οπως και να εχει βεβαια, πρεπει να βρει η πολιτικη την ουσια. Για το μπασταρδεμα την δημοκρατιας φταιμε ολοι οι πολιτες που τοσο καιρο καναμε τουμπεκι. Και τωρα που θιγετε λιγο η τσεπη μας γυρισαμε εναντιων στο "συστημα". Που κραταμε ομηρους συνανθωπους μας για να διατηρησουμε καποια "δικαιωματα" που μερικα μαλιστα ειναι και αδικα, διαμορφωμενα βυζματικα (Πχ μισθοι ελεγτων εναεριας κυκολοφοριας). Αλλα και δικαια αιτηματα χανονται με το να κραταμε στην ομηρια απλους πολιτες. Ζηταμε και δεν δινουμε. Και ολα για τα λεφτα. Κριμα ειναι.

ς.

Και ας αρχισει ο καθενας να κανει κατι για το συνολο. οσο μικρο και εαν ειναι. Δεν ειμαστε εχθροι. (Αντε να ερθει το τελος το παρτακια Ελληνα.) 

Δολοφονια, μια ακομη.

Πριν λιγες μερες δολοφονηθηκε ο δημοσιογραφος, πρωτεργατης του τροκτικου. Σ. Γκιολιας. Απο οταν δημιουργησα αυτο το ιστολογιο πριν 2+ μηνες, δεν περιμενα να γινουν τοσες δολοφονιες. Δεν ηθελα να δωσω συμβολικη αξια σε καμια απο αυτες, γιατι κανενα συμβολο των ημερων μας δεν υπερβαινει το τελος μιας ανθρωπινης ζωης, ποσο μαλλον μιας δολοφονιας. Ουτε θελω να τους δω ως μαρτυρες, γιατι δεν υπαρχει κανενα ιδεολογικο υποβαρθρο αξιο λογου σε καμια απο αυτες. Απλα μας κανουν λιγοτερο ανθρωπους. Δολοφονοι δεν ειναι μονο αυτοι που τραβουν την σκανδαλη, αλλα και αυτοι που πανω στο πτωμα προσπαθουν να περασουν τις "ιδεες" τους, και να το εκμεταλλευτουν για το συμφερον τους, φιλοι ή εχθροι του θανοντα.

Χαθηκε ενας ανθρωπος, επειδη ενα συνολο ανθρωπων εργαστηκαν για να του παρουν την ζωη. Που δεν μπορουν να δωσουν πισω. Ας αναπαυθει εν ειρηνη.

Μια προσέγγιση

Πολυ ολοκληρωμενη τοποθετηση για το "προβλημα" που αντιμετωπιζει η γενια μας. Ενα προβλημα που δεν εχει συνορα, και προς το παρον δεν εχει λυσεις. Αλλα ειναι ευθυνη ολων μας να σκεφτουμε τι μας κραταει, τι μας περιοριζει, τι μας φοβιζει να αλλαξουμε. Να γινουμε πιο ανθρωποι, να νοιαζομαστε για τον διπλανο μας, και για οτιδηποτε μας περιβαλλει. του μπι κοντινουντ.

Η απαρχη της εξουσιας, και ο φασισμος του αυτοαποκαλουμενου αναρχικου.

Ας δουμε τα πραγματα απλα. Πρωτογονα.

Εχουμε 5-6 ανθρωπους. Συναντιουνται και αποφασιζουν να ζησουν μαζι, για να επιβιωσουν πιο ευκολα πιο ανετα. Φτιαχνουν λοιπον μια κατοικια/καταυλισμο. Το επομενο βημα ειναι να αποφασισουν ποιος θα κανει τι, πως θα μοιραστει η δουλεια.

Ομως κανεις δεν θελει να καθαριζει την "τουαλετα" (παραδειγμα), αν και καποιος πρεπει να το κανει. Εαν δεν ζουσαν μαζι, ο καθενας θα καθαριζε την δικια του, οποτε ολοι θα το εκαναν, θελοντας και μη. Αναγκαζονται λοιπον να οργανωθουν, να παρουν μια αποφαση. Οι δρομοι ειναι τρεις, η ο πιο δυνατος θα επιβαλλει σε καποιον να το κανει, η θα ψηφισουν ολοι μαζι ποιος θα το κανει, η θα ψηφισουν ποιος θα εχει την δυναμη να το επιβαλλει σε καποιον. Αμεσως στη σκεψη ερχετε η αναλογια δικτατορια-δημοκρατια-αναρχια. Αλλα ας τα βαλουμε στην ακρη, γιατι στην ιστορια μας εδω, αυτοι οι οροι δεν εχουν ακομη οριστει.

Ας υποθεσουμε λοιπον οτι οι 5-6 ανθρωποι ειναι ολοι "καλοι" και συμπονετικοι και νοιαζονται ο ενας για τον αλλο. Δεν θελουν καποιος να κανει κατι παρα τη θεληση του. Ομως το γεγονος παραμενει οτι υπαρχει μια δουλεια που κανεις δεν θελει να κανει. Καποιος πρεπει να υποχωρησει. Στα πλαισια της οργανωσης τους, αποφασιζουν καθε φορα να το κανουν εναλλαξ. Το πιο "δικαιο" για ολους. Εκει αρχιζει λοιπον η εννοια της οργανωσης. Τελικα ολοι κανουν κατι που δεν θελουν.

Υπαρχουν ομως και δουλειες που απαιτουν καποιες ικανοτητες, καποιες που δεν μπορουν ολοι να κανουν. Οπως για παραδειγμα ποιος θα κοβει τα ξυλα. Αυτος λοιπον που το κανει καλυτερα και πιο αποδοτικα βοηθαει περισσοτερο το συνολο απο οτι ο αλλος που δεν μπορει. Αρα αυτη την δουλεια δεν συμφερει το συνολο να την κανουν ολοι εναλλαξ. Οποτε λογικο ειναι να κανουν αυτοι την δουλεια οι ικανοι. Αυτοι ομως χανουν χρονο στις τουαλετες, οποτε αποφασιζετε να μην κανουν τουαλετες γιατι συμφερει το συνολο. Ομως αυτο δεν ειναι δικαιο για τους αλλους. Ξαφνικα καποιοι κανουν αυτο που θελουν, και αλλοι κανουν κατι που δεν θελουν.

Εδω θα κανω μια παρενθεση περι αναρχιας. Καποιοι "αναρχικοι" πιστευουν οτι μπορει ο καθενας να κανει αυτο που θελει και να λειτουργει το συνολο. Το οποιο ειναι καθαρα "φασιστικο" διοτι επιβαλλει σε καποιον οχι να κανει μια δουλεια, αλλα να του αρεσει κατι το οποιο δεν του αρεσει. Γιατι παντα υπαρχουν δουλειες που κανεις δεν θα θελει να κανει.

Στη συνεχεια, καποια στιγμη ενα νεο μελος του συνολου, ειτε απογονος, ειτε νεοεισερχομενος, εχει καποια προβληματα. Ο εγκεφαλος του εχει καποια δυσλειτουργεια, μια μορφη νοητικης στερησης. Ετσι οπως εχει οργανωθει το συνολο, με ισο δικαιωμα ψηφου, ετσι εχει και αυτος το ιδιο δικαιωμα ψηφου. Ομως οι αποφασεις του ειναι "τυχαιες" και επηρεαζουν το συνολο, μαλιστα υπαρχουν πολλες δουλειες που δεν μπορει να κανει. Και εδω πρεπει να παρθει μια αποφαση. Θα εκδιωχθει; θα κατεχει μια ιδιαιτερη θεση; θα ειναι ισοτιμος; Ισοτιμος δεν μπορει να ειναι γιατι δεν μπορει να προσφερει, να εκδιωχθει ειναι απανθρωπο. Οποτε ισως να εξαιρεθει απο τις δουλειες και την ψηφο. Καθως η ψηφος του δεν βοηθαει το συνολο, και εχει την ζωη του εξασφαλισμενη, αφου θα κανουν οι αλλοι τις δουλειες, και θα ζει και αυτος τα αποτελεσματα μαζι τους.

Το δεδομενο ειναι, οτι δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδοι. Εαν οργανωθουν, μπορουν ομως να βοηθησουν ο ενας τον αλλο. Με τις υποχωρησεις που απαιτουνται κλπ.

Σιγα σιγα ομως το συνολο μεγαλωνει. Απο 5-6 ατομα γινονται εκατονταδες, χιλιαδες. Η διαδικασια που μεχρι τωρα χρησιμοποιουν για να οργανωθουν ειναι ασυμφορη. Η ληψη μιας αποφασης παιρνει μερες, και στο μεσοδιαστημα οι δουλειες τρεχουν. Μαλιστα οι αποφασεις ειναι περισσοτερες και οι δουλειες επισης. Οποτε απφασιζουν να το αλλαξουν αυτο. Ο κατακερματισμος σε ομαδες, πχ ανα 10αδες που παιρνουν μια αποφαση και με μορφη πυραμιδας παιρνεται μια αποφαση, λυνει το προβλημα του εαν υπαρχει χρονος για δουλεια, ομως η αποφαση παιρνει ακομη περισσοτερο χρονο για να παρθει. Η τελικη λυση σε αυτα τα προβληματα ειναι να ιδρυθει μια "δουλεια" που θα ειναι η συμμετοχη στην ληψη αποφασεων. Το ποιος θα διατελει αυτη την δουλεια ομως, παλι το αποφασιζει το συνολο, καθως οι καλοκαρδοι και συμπονετικοι ανθρωποι του συνολου συνεχιζουν να επιδιωκουν το "δικαιο". Και η ιστορια συνεχιζετε....

Αυτο λοιπον ειναι το πιο ιδανικο συστημα οργανωσης κατα την δικη μου αποψη. Εχει καποιο ρεαλισμο, και ιδεαλισμο, οτι οι ανθρωποι ειναι "καλοι".

Αυτο σε διαφορες συζητησεις με υποστηρικτες της "αναρχιας" σαν εννοια ποτε δεν γινετε δεκτο. Ξεκιναει στην αρχη μια συμφωνια, οτι αυτο ειναι αναρχια, "αυτοργανωση". Αλλα μετα το χανουμε. Γιατι συμφωνα με την "αναρχια" που πολλοι πρεσβευουν, ολοι μπορουν να κανουν αυτο που θελουν, και ολοι εχουν ισως τις ιδιες ικανοτητες και δεξιοτητες. Σχετικο μαλιστα ειναι και η παρενθεση που εκανα στην μεση της ιστοριας αυτης. Μαλιστα οταν το συνολο μεγαλωνει, πιστευουν οτι μπορουν να συνεζισουν να "αυτοοργανωνονται" και οτι κανεις δεν πρεπει να εχει δυναμη πανω στο συνολο.

Τα μεγαλα λαθη κατα την γνωμη μου ειναι δυο.

Πρωτον, δεν υπαρχει εννοια "αυτοργανωσης" αλλα μονο οργανωσης. Γιατι το ιδιο το συνολο παντα οργανωνει αμεσα η εμμεσα τον εαυτο του. Δεν ειναι καποιος εξωτερικος παραγοντας, οπως ο θεος, τα δεντρα, κατι, να οργανωνουν το συνολο. Παντα η ιδια η κοινωνια οργανωνει τον εαυτο της. Μαθηματικα μαλιστα δεν στεκει ο ορος, αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.

Δευτερον, η ισοτιμη οργανωση λειτουγει σε μικρα συνολα υπο προυποθεσεις και ειναι αναγκαιες οι υποχωρησεις. Δεν μπορει η ατομικη συνειδηση και θεληση να αλλωτριωνετε απο την συλλογικη, πρεπει να λειτουργουν παραλληλα.

Και τελικα διαφαινετε οτι η αναγκη για μια τετοιου ειδους "αυτοργανωτικη" αναρχια οπου ο καθενας κανει οτι θελει, ειναι οχι απλα ιδεαλιστικη και περα απο την ανθρωπινης πραγματικοτητας, αλλα περισσοτερο ενα αποτελεσμα ανασφαλειας και εγωισμου. Καθως βλεπει τους ανθρωπους ισοπεδωτικα, χωρις διαφορες, και στο τελος χωρις καθολου θεληση, καθως αυτη η θεληση εχει αφομοιωθει απο την θεληση του συνολου. Μαλιστα, το γεγονος οτι σαν ανθρωπινες μοναδες προσπαθουν να προωθησουν την ιδεα αυτη, αυτοακυρωνεται. Γιατι σε ενα συνολο πχ δυο ανθρωπων, "σωστη" ειναι η αποψη του "αναρχικου", του ενος. Ανασφαλης ειναι διοτι βλεπει ισωπεδωτικα τους ανθρωπους καθως υπαρχει μια ενοχληση απο τις διαφορες των ανθρωπων και οχι αποδοχη. Καθως οι διαφορες συγχεονται με την δυναμη και πρεπει να μην υπαρχουν. Εαν δεν υπηρχε η ανασφαλεια, δεν θα υπηρχε καν θεμα διαφορων, καν θεμα δυναμης, κανενα θεμα επιβολης θελησης.

 Οποτε οπως συμβαινει συχνα, απο το ενα ακρο καταληγουμε στο αλλο. Απο την πιστη στον αναρχισμο, στον φασισμο.

Και διαβαζοντας πως εχει οριστει η αναρχια, αλλα και τι εχει γραφτει επι του θεματος, τελικα βλεπει οτι οντως η αναρχια ουδεμια σχεση εχει με "αυτοοργανωση" η στο οτι καθενας κανει αυτο που θελει. Και οτι αυτο που εχει επικρατησει ειναι τελικα μια πιστη θρησκευτικου χαρακτηρα για να νιωθει το υποκειμενο καλυτερα με τον εαυτο του, σωστο και δικαιο, χωρις να κανει τιποτα για να βοηθησει τον διπλανο του. Μαλιστα τυχαινει πολλες φορες στο πλαισιο αυτης της ψευτο-αναρχιας, να μην χωραει καμια διαφορετικη αποψη.

Τελος, θελω να πω οτι ελπιζω την οργανωση, και σε καποια μορφη αναρχιας. Πιστευω οτι τεινοντας προς την αναρχια, η συνειδηση του συνολου δυναμωνει και το συνολο αποκτα καλυτερη "νοημοσυνη" και βρισκει λυσεις πιο ευκολα. Πιστευω οτι πρεπει να υπαρχει οργανωση σε ολα τα επιπεδα, απο την πολυκατοικια, τον δημο, την πολη κλπ. Οχι για τα "πολιτικα θεματα", Αλλα για την επιλυση των προβληματων του καθε συνολου.

Αλλα δυστυχως, εξ ορισμου της λεξης, κανενας δεν μπορει να υποστηριξει την αναρχια. Αυτοακυρωνετε και καταληγει στο αλλο ακρο.

Ενα σχολιο.

Οι ανθρωποι μπορουμε πολυ ευκολα να παρουμε την ζωη. Δεν μπορουμε ομως να την δωσουμε (ναι, εχουμε τα "υλικα" αλλα δεν αρκει ενα σπερματοζωαριο και ενα ωαριο).

Οπως και σε καθε Δολοφονια που εχει σκιασει την ζωη μας τα τελευταια χρονια, 15οι Αφγανοι ή Ελληνες, Υπαλληλοι τραπεζων, Αστυνομικοι κλπ. Πολλοι προσπαθουν να χρησιμοποιησουν το θανατο για να περασουν μια ιδέα μια θεωρια, βασιζομενοι στο πως, ποτε, γιατι.

Αλλα στο τελος, ειναι απλα και μονο μια στυγνη, ατιμη, απανθρωπη δολοφονια, απο καποιο "ον".

Ουτε "επαναστατης" ουτε "τρομοκρατης". Απλα δολοφονος, υπανθρωπος, και υπο-ζωο ακομα.

Παντως σε αυτους που αναπτυσσουν θεωριες συνομωσιας, την ιδια τους την νοημοσυνη γελοιοποιουν, οπως και εσυ δειχνεις με το κειμενο σου. Και ισως και την ιλιθιοτητα τους, που για να ισχυροποιησουν μια γνωμη, ξεχνουν το οτι ενας ανθρωπος δεν πεθανε, δεν ηταν φυσικο, δεν ηταν λαθος. Ηταν πραξη καποιου που ζει αναμεσα μας

Ταξικές Αταξίες, ή μάλλον Γελοιότητες

Αφορμη για αυτη την αναρτηση ειναι μια σειρα γενονοτων.

Χτες, δολοφονηθηκε ενας συνανθρωπος μας με χρηση ταχυδρομικης βομβας. Οπως παντα ολοι εσπευσαν να "καταδικασουν" την πραξη και να συλλυπηθουν. Σχεδον αυτοματη αντιδραση σε ολα τα παρομοια γεγονοτα. Ομως θα σταθω σε μια ανακοινωση:

"το ΚΚΕ καταδικάζει αυτή τη βομβιστική ενέργεια που στοίχισε τη ζωή σε έναν άνθρωπο. Είναι μια άκρως ύποπτη ενέργεια που δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Αυτού του είδους οι ενέργειες προσφέρονται αντικειμενικά για αξιοποίηση από τις δυνάμεις εκείνες που πασχίζουν να συκοφαντήσουν, τρομοκρατήσουν και καταστείλουν εργατικό λαϊκό κίνημα που αντιπαλεύει το βάρβαρο μνημόνιο και συνολικά την πολιτική που οδηγεί το λαό στην πτώχευση.

Το ΚΚΕ καλεί το εργατικό λαϊκό κίνημα και το λαό σε επαγρύπνηση και εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του θύματος"

Και τρομαζω ακομα περισσοτερο. Γιατι δεν πιστευω οτι ειναι δυνατον καποιος να χρησιμοποιει το θανατο ενος ανθρωπου για να προωθησει τις οποιες "ιδεες" του. Πραγματικα εχω αρχισει να πιστευω οτι το ΚΚΕ εχει νοητικο και ψυχικο προβλημα. Πρεπει να παει στον ψυχιατρο. 

Μια δολοφονια, δεν μπορει να γινεται οπλο στα χερια κανενος. Γιατι τοτε η δολοφονια γινεται τρομοκρατια απο αυτον που την χρησιμοποιει. Τρομοκρατια με την εννοια οτι τρομαζει το κρατος/λαο. Με αυτη την ανακοινωση, το ΚΚΕ προσπαθει να τρομαξει τον κοσμο χρησιμοποιωντας την δολοφονια ως χτυπημα κατα του "λαικου" κινηματος... Και καταληγουν να γινονται οι τρομοκρατες.

Ακομη θα αναφερθω στην καταληψη του λιμανιου του πειραια. Δεν ηταν απεργια ηταν καταληψη. Απο το ΠΑΜΕ. Λοιπον αυτοι οι τυποι το κανανε για το καλο του εργατη. Οχι ομως για του εργατη που θα χασει την δουλεια του απο την μειωση στον τουρισμο. Για τα 2/15 των λιμενεργατων που δεν οργανωσαν την απεργια, αλλα ξεκουνηθηκαν απο το ΠΑΜΕ. Ειναι προφανες πως τετοιες πραξεις πληττουν την οικονομια και αυξανουν την ανεργια.

Ειναι φανερο οτι το ΠΑΜΕ εχει βαλει στοχο να χτυπησει τον τουρισμο. Την μεγαλυτερη οικονομικη δραστηριοτητα της χωρας. Η ιδεα τους ειναι οτι με την οικονομικη εξαθλιωση που θα φερουν, ξαφνικα θα φανουν ως σωτηρες και ιδεολογοι, και θα παρουν την εξουσια και τα λοιπα. Και αυτο ειναι το μονο που βγαζει νοημα εαν πιστεψουμε οτι δεν ειναι παντελως ηλιθιοι. 

Θυμαμαι και εκεινο το βιντεο, με μια πορεια με σημαιες του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ να φωναζει περπατωντας χαλαρα διπλα απο ενα φλεγομενο κτηριο. Και καποιους να βριζουν τους απεργοσπαστες.

Δεν βλεπω πουθενα στο λογο και στις πραξεις του ΚΚΕ η του ΠΑΜΕ καμια ιδεολογια, κομμουνιστικη η λαικη η οτιδηποτε. Βλεπω μια τρομοκρατια, μια προπαγανδα, εναν εκβιασμο. Για αυτο το λογο, δεν θα ξαναναφεθω σε αυτους, εκτος εαν βρεθει καποιος να μου εξηγησει γιατι εχω αδικο. Και εννοω οχι μονο στο μπλογκ, αλλα και στην ζωη μου γενικοτερα. ΚΚΕ και ΠΑΜΕ εχουν τελειωσει για μενα.

edit: Και η νεολαια συνασπισμου περιπου τα ιδια κουραφεξαλα απαντησε....

Δωσε μου καπου να πιαστω

Ειχα προσφατα μια συζητηση με μια φιλη μου απο το εξωτερικο. Μη Ελληνίδα, πανεπιστημιακης μορφωσης. Παραθετω μονο καποια δικα της σχολια.


ΥΜ: if there is nothing to look forward to and to excite a generation
ΥΜ: how can there possibly be an idea that affects everyone strong enough in order to lead to drastic change
ΥΜ: to revolution
ΥΜ: our generation has had all the information we can possibly ever want
....

ΥΜ: so everyone knows a bit about lots of things and really nothing about smth in particular
we have sex at 14 and fb profiles at 7
we're wasted at 20
at 25 u have ur midlife crisis
...
ΥΜ: it impossible to have a normal conversation
or very rare at least
 everyone has had their troubles and their shit and think they've learnt so much
well they have
but there is still so much left to learn
 we're arrogant
 shameless, selfish
 and this instead of being critisized is being promoted all around us
 just think about it
 i think the next best thing will have smth to do with "natural" and "humility"
maybe we both should copy this conversation and save it somewhere, and when years later we're sitting in some forest with guns in our hands and camouflage clothes...
....
just keep people ignorant and u can do whatever u want
 but then again
 we are not ignorant, we're literate and all
 and what do we get?
...
work in order to survive, not to get satisfaction out of it
...

well work is inevitable
 i go to the office every day
and tho i feel its useless as hell i do it to get the money
and thats that
 an idea is important, thats what
 the effort and belief to change smth for the better
 thats is important according to me
 i do not see myself working for some fat ass company for the rest of my life id go nuts to do that
...

Δεν θα σχολιασω ιδιαιτερα. Απλα το γεγονος οτι η νεα γενια βρισκετε σε κριση ισως παγκοσμια.




I can ride my bike with no handlebars
No handlebars
No handlebars

I can ride my bike with no handlebars
No handlebars
No handlebars

Look at me, look at me
hands in the air like it's good to be
ALIVE
and I'm a famous rapper
even when the paths're all crookedy
I can show you how to do-si-do
I can show you how to scratch a record
I can take apart the remote control
And I can almost put it back together
I can tie a knot in a cherry stem
I can tell you about Leif Ericson
I know all the words to "De Colores"
And "I'm Proud to be an American"
Me and my friend saw a platypus
Me and my friend made a comic book
And guess how long it took
I can do anything that I want cuz, look:

I can keep rhythm with no metronome
No metronome
No metronome

And I can see your face on the telephone
On the telephone
On the telephone

Look at me
Look at me
Just called to say that it's good to be
ALIVE
In such a small world
I'm all curled up with a book to read
I can make money open up a thrift store
I can make a living off a magazine
I can design an engine sixty four
Miles to a gallon of gasoline
I can make new antibiotics
I can make computers survive aquatic conditions
I know how to run a business
I can make you wanna buy a product
Movers shakers and producers
Me and my friends understand the future
I see the strings that control the systems
I can do anything with no assistance
Cuz I can lead a nation with a microphone
With a microphone
With a microphone
And I can split the atom of a molecule
Of a molecule
Of a molecule

Look at me
Look at me
Driving and I won't stop
And it feels so good to be
Alive and on top
My reach is global
My tower secure
My cause is noble
My power is pure
I can hand out a million vaccinations
Or let'em all die in exasperation
Have'em all healed of their lacerations
Have'em all killed by assassination
I can make anybody go to prison
Just because I don't like'em and
I can do anything with no permission
I have it all under my command
Because I can guide a missile by satellite
By satellite
By satellite
And I can hit a target through a telescope
Through a telescope
Through a telescope
And I can end the planet in a holocaust
In a holocaust (x5)

I can ride my bike with no handlebars
No handlebars

Και ενα αμερικανικο τραγουδι. Τα προβληματα της γενιας μας δεν εχουν συνορα. Ισως να βγαλουμε κατι δημιουργικο. Εδω στην Ελλαδα, εχουμε καποιους λογους παραπανω να πρωτοπορησουμε.

Αποριες

Πριν κατι χιλιαδες χρονια, ενα ον κοιταξε τον ουρανο, ενα ον αγαπησε, ενα ον αρχισε να καταστρεφει οτι βρει, προσπαθωντας να απαντησει διαφορα ερωτηματα που περνουσαν απο το κεφαλι του. Αυτο το ον, λοιπον το ονομασαμε Ανθρωπο. γιατι Ανω Θωρει η κατι τετοιο, που σημαινει κοιταει ψηλα, η κατι τετοιο.

Η εξελιξη του ανθρωπου περασε πολλα σταδια για να ειναι αυτο που ειναι σημερα. Αλλα μετα απο τοσα χρονια, τοση αναπτυξη, και τοση βελτιωση "της ποιοτητας ζωης" δεν εχει βρει καμια απαντηση στα ερωτηματα που τον βασανιζαν απο την αρχη της ιστοριας του. Μαλιστα, καθως η επιβιωση εγινε ολο και πιο ευκολη, τα ερωτηματα του ερχονταν στο προσκηνιο ολο και περισσοτερο.

Οπως και οι φοβοι του. Οι ανασφαλειες, οι ζηλιες, ολα. Οπου βρισκοταν, εκτιχε τειχη, οριζε συνορα. Οριζε συμπαθειες και αντιπαθειες. Αλλα η ζωη του ηταν παντα η ιδια. Η παιδικη ηλικια γεματη χαρα, η "ενηλικη" ζωη γεματη υποχρεωσεις, και η τριτη ηλικια γεματη αναμνησεις. Αλλα για να διατηρησω το μοτιβο των αναρτησεων, αυτο δεν εχει καμια σχεση με αυτο που θελω να αναπτυξω.

Γιατι. αυτο το γιατι θα βασανιζει τον ανθρωπο μεχρι την τελευταια του πνοη. Καποια στιγμη ολα τελειωνουν. Ολοι μας το γνωριζουμε οτι πεθαινουμε. Γιατι τοτε ηρθαμε στην ζωη? σιγουρα οχι για να τρεχουμε με τα cayenne και να παραγουμε αποβλητα πισω μας. Ισως για να αγαπησουμε και να αγαπηθουμε. Ισως και για να μαλωσουμε, και να σκωτοθουμε μεταξυ μας. Ισως απλα για να μαθουμε.

Παντως οσο ζουμε, δεν θα μαθουμε τι ειμασταν πριν, η τι θα ειμαστε μετα. Η ποσο μαλλον τι ειμαστε τωρα.

Αλλα το σιγουρο ειναι, οτι οσο κυκλος και να ειναι, οσο και να γυριζει, ταυτοχρονα αλλαζει. Ολοκληρος ο κυκλος κινειτε. Δεν θα ειμασται για παντα εγκλωβισμενοι. Δεν θα κανουμε παντα τα ιδια. Ισως θα αλλαξουμε κατι.

Αλλα παλι, οι βασικες μας ευτυχιες ειναι οι ιδιες, οπως ο ερωτας. Οπως και οι βασικες μας δυστυχιες, οπως πχ. η μοναξια.

Και η απορια ειναι, γιατι επικρατει ακομα ο υλισμος?

Πριν 100 χρονια με το Νιτσε ξεκινισε ο θανατος του θεου. Τωρα σαν να ξεκιναει και ο θανατος του θεου του χρηματος. Μπορει και οχι, αλλα κουβεντα να γινετε.

Υ.Γ. παντως εμενα μου αρεσει αυτη η αυτοματη γραφη, η λογοδοιαρροια με ελαχιστη αισθηση δομης, και μια σχετικα ασχετη εισαγωγη. Το γιατι ειναι ενα ποστ απο μονο του.

Ταξικές Αταξίες

Η αριστερα εχει καταντησει σαν τον χριστιανισμο, μια ωραια ιδεολογια που στα χερια καποιων παραποιηθηκε σε σημειο αηδιας.

Αυτες οι ιδεολογιες, οχι μονο δεν εξελιχτηκαν με τον χρονο, αλλα καταντησαν "γραφικες" και τελικα κατεληξαν να λειτουργουν αντιθετα με τον σκοπο τους. Αντι να απαλυνουν αντιθεσεις, να τις τονιζουν και να οδηγουν σε διαμαχες.

Εννοιες οπως η απεργια, η δικαιοσυνη και η ελευθερια ακομη, εχουν πια "χαθει" στο πλαισιο τις σημερινης αριστερας, και φαινετε να εξυπηρετουν προσωπικα συμφεροντα παρα το κοινο καλο.

Ακομη και η λογικη δεν βγαζει νοημα σε αυτο το πλαισιο.

Και εξηγουμε. Περπατωντας στο κεντρο της Αθηνας, επεσα πανω σε μια διαματρυρια στο πανεπιστιμιο. Απο τα μεγαφωνα ακουγοταν ενας "παιανας" ενα τραγουδι με ρυθμο σοβιετικο που προετρεπε τον Εργοδοτη να "δωσει δουλεια, γιατι αλλιως υπαρχει ανεργια". Μου φανηκε αστειο. Ο εργοδοτης θα δωσει δουλεια, εαν εχει και ο ιδιος δουλεια, και οσο περισσοτερο δουλεια εχει, τοσο πιο πολυ εχει αναγκη τους εργαζομενους, οποτε τοσο πιο πολλα δικαιωματα αποκομιζουν αυτοι.

Ας δουμε λοιπον καποιες απο τις τελευταιες δραστηριοτητες της Ελληνικης μας Αριστερας. Κλεισιμο του λιμανιου του πειραια, μπλοκο σε κρουαζιεροπολια. Ο λογος ειναι εαν αυτα τα πλοια θα προσλαβουν 20-30 ελληνες ναυτικους. Ταυτοχρονα, εμποδιζουν σε κοντα 2000 ατομα που μεταφερει καθε καραβι τετοιου ειδους, να δωσουν ζωη στα τοπικα και μη μαγαζια. Αυτοι που δουλευουν λοιπον σε αυτα τα μαγαζια, που ειναι περισσοτεροι απο 20-30, κινδυνεύουν να μειωθει η δουλεια τους και ισως να την χασουν. Μαλιστα, εαν υπηρχε αναπτυξη στο λιμανι, αυτοι οι 20-30 ναυτικοι θα μπορουσαν να βρουν δουλεια σε αλλους τομεις. Αλλα με τα μπλοκα, μπλοκαρετε η αναπτυξη. Λογικη δεν βλεπω. 

Απεργιες. Πλεον εχει χασει το νοημα της η απεργια. Απο τα συνθηματα που ακουγονται μεχρι τα αιτηματα που παραβαλλονται. Οπως και το οτι εχει καταντησει η απεργια υποχρεωτικη. Πιανετε η απεργια απο ενα προβλημα, μια φραση και κολλαει σε αυτην. "Τα μετρα", και "οι κλευτες"....

Ιστορικα η απεργια ως εννοια δημιουργηθηκε σε χωρους εργασιας οπου οι εργατες-υπαλληλοι δουλευαν υπο αθλιες συνθηκες, τεραστια ωραρια και μικρους μισθους. Οι εργατες σταματουσαν την παραγωγη ωστε να καταλαβει ο εργοδοτης οτι τους εχει αναγκη και να βρεθει μια λυση. Οι εργατες αυτοι δεν αποσκοπουσαν στην οικονομικη καταστροφη της εταιριας καθως εαν αυτη εκλεινε χαναν και αυτοι τις δουλειες τους. Ουτε εμποδιζαν τον απλο, τυχαιο πολιτη απο το να κανει την δουλεια του.

Οι συνθηκες δουλειας του δημοσιου δεν ειναι κατι που θελω να μπω. Το ποσο καθετε ο καθενας, εαν ειναι διπλοθεσιτης η οτιδηποτε ειναι αλλου παπα ευαγγελιο. Ουτε στο οτι με εμποδιζουν εμενα, και πολλους αλλους απο καποιες βασικες ελευθεριες, για το δικο τους οφελος. 

Αυτο που με κανει να γελαω περισσοτερο απο ολα ειναι οι "Ταξικη μαχη". Δεν λεω, υπαρχουν ταξεις, μαχες δεν βλεπω λογο να υπαρχουν. Συννενοησεις ισως ναι. Γιατι εαν πας και απεργησεις σε ενα εργοστασιο που σημερα φυτοζωει, βαραει μια πτωχευση και μενεις ξεκρεμαστος. 

Οταν αυτο ομως δεν ειναι "Εργοστασιο" αλλα η πατριδα μου, εαν πτωχευσει, σε ολους μας κανεις κακο.  Αλλα αυτο για καποιους ειναι ο σκοπος, η Ταξικη Μαχη θα νικηθει οταν νικηθει το κεφαλαιο. Και μετα πως θα βαζουν αυτοι την κασετα με το τραγουδακι που προτερπει τον εργοδοτη να δωσει δουλεια?

Και αναρωτιεμε γιατι η αριστερα σημερα να ειναι μερος του προβληματος. Γιατι αντι να ειναι "προοδευτικη" ειναι "συντηρητικη" με την κυριολεκτικη εννοια. 

Ο σκοπος ειναι να μην υπαρχουν δουλικοι εργατες, ή να ειμαστε ολοι φτωχοι και δουλικοι? 

Και για κλεισιμο εχω το αρθρο "Η δικη μου αριστερα" του Εντγκαρ Μορεν.

Και για να μην εχουμε παρεξηγησεις, ιδεολογικα αριστεριζω, σε βαθμο αναρχιας ισως. Αλλα τις δικης μου αναρχιας, που θα ορισω αλλη φορα.

Αναλογιες μερος 1ο

Θρησκεια (οποιαδηποτε)

Πιστη

Εννοιες πια παροχημενες. Ειναι προσωπικο θεμα του καθενος πια. Και αυτο γιατι η καταχρηση τους τις εχει καταστησει ανουσιες. Οι κανονες της εκαστοτε "εκκλησιας" σε συνδυασμο με την αμαθεια (ποιος εχει διαβασει την βιβλο, το κορανι η οτιδηποτε αλλο?) την εχουν καταστησει γραφικη σε ενα συγχρονο κοσμο, που τιποτα πια δεν ειναι κρυφο.

Το θεμα δεν ειναι εαν υπαρχει θεος. Τουλαχιστον για αυτο το αρθρο.

Ειναι τα κοινα στοιχεια που παρουσιαζονται σε ολες ισως τις θρησκειες με τον ενα η τον αλλο τροπο.

Ειναι φανερο πως ολες οι θρησκειες εχουν ενα καθαρα χρηστικο κομματι. Καποιες ιστοριες, καποιες αρχες που οδηγουν σε μια καλυτερη ποιοτητα ζωης, και σε μια ελπιδα για κατι καλυτερο.

Παραδειγμα 1ο. Η μουρουλμανικη προσευχη. Περιεχει βασικες αρχες υγειηνης με ελαχιστη χρηση νερου, καθως εξελιχτηκε σε περιοχες με τετοιες ελλειψεις. Ακομη, η ολη διαδικασια ηρεμει το πνευμα, καθως οσο διαρκει, ο προσευχομενος δεν σκεφτεται τα προβληματα του, βγαινει απο το κλιμα αγχους. Κατι παρομοιο με την yoga ισως.

Παραδειγμα 2ο. Η κριση. μεταθανατον, μετεμψυχωτικα, η απλα για καλο καρμα. Δινει ενα κινητρο για να κανει ο καθενας το καλο. Δινει μια αισθηση δικαιου, και ενα λογο για να μην ζηλευει κανεις το εκαστοτε Λαμογιο.

Για να μην μακρυγορω θα παρουσιασω την αναλογια που αναφερω στον τιτλο.

Ο κατακλυσμος του νωε, η του δευκαλιωνα, η οποιοθδηποτε αλλου. Η συγκεκριμενη ιδεα υπαρχει σε πολλες εκφανσεις σε πολλες "θρησκειες". Μαλιστα υπαρχει και στα μαθηματικα, η την φυσικη.

Οσον αφορα την χριστιανικη ιστορια που ειμαστε περισσοτερο γνωστες αυτης, η ιστορια εχει ως εξης:

Υπηρχαν τα σοδομα και τα γομμορα. Ειχαν αναπτυχθει αρκετα και ειχαν χασει τις οποιεσδηποτε αρχες ανθρωπινης ομαλης λειτουργειας. Βασιλευε το χαος, η ανομια, και η ανηθικοτητα. Και ετσι ο θεος αποφασισε να ξεπλυνει αυτο τον "πολιτισμο" απο προσωπου γης και να δημιουργησει εναν καινουργιο, απο το μηδεν. Αμολυντο και καθαρο.

Στην φυσικη υπαρχει η εννοια της εντροπιας. Οπως πολλοι επιστημονες εχουν υποστηριξει, ειναι ο βαθμος "ακαταστασιας" σε ενα συστημα. Μαλιστα στο συμπαν, αυτος ο βαθμος εχει την ταση να αυξανετε εαν καποιος δεν κανει "εργο" για να την μειωσει. Εαν αυτο το συστημα μας ειναι οι κοινωνιες, βλεπουμε οτι το ιδιο συμβαινει. Η "ακαταστασια" ειναι το χαος, οι αρρωστες νοοτροπιες κλπ. Το "εργο" ειναι παλι αναγκαιο, χρειαζετε δουλεια για να εχουμε ταξη στο συστημα μας. Δουλεια απο οπουδηποτε, φτανει να εχει ως αποτελεσμα την μειωση της "ακαταστασιας".

Τι γινετε ομως οταν η "εντροπια" της κοινωνιας αυξανετε υπερβολικα? Οταν δηλαδη εχει χαθει η καθε εικονα "ταξης" και επικρατει "χαος"? Η εννοια "ταξη" δεν χρησιμοποιειτε με την εννοια πχ. της δημοσιας ταξης, αλλα αναλογικα με το να διατηρουμε το δωματιο μας, το γραφειο μας τακτικο.

Εδω ας δουμε τι μας λενε τα μαθηματικα. Των δικτυων/ δυναμικων συστηματων. Εισαγωγικα θα αναφερω ενα παραδειγμα. Στον πραγματικο κοσμο, τιποτα δεν αποτελειτε απο ενα συνολο πραγματων. Υπαρχουν και οι αλληλεπιδρσεις μεταξυ τους που ειναι σηματικες. Ε και? θα πειτε. Ας παρουμε για παραδειγμα δυο αντικειμενα. Δυο πλανητες, και η αλλελεπιδραση ο νομος της βαρυτητας. Το ερωτημα ειναι "που θα καταληξει το συστημα?". Βαζουμε κατω τις εξισωσεις και το λυνουμε. απολυτα προβλεψιμο. Προσθετουμε αλλο ενα αντικειμενο. Ξαφνικα το προβλημα ειναι αλυτο. Με την εννοια οτι ενω υπαρχουν καποιες λυσεις, η προβλεψη για το πως θα εξελιχτει ειναι χαοτικη. Αυτο σαν βαση μας μαθαινει οτι πολυ γρηγορα ενα συστημα φευγει απο τον "ελεγχο" μας και την ικανοτητα προβλεψης.

Μαλιστα μελετωντας το απλο συστημα με τα 3 αντικειμενα παρατηρουμε οτι υπαρχουν μερικες "σταθερες" καταστασεις οπου τα 3 αντικειμενα κινουνται σχετικα σταθερα, και καταστασεις μεταβατικες οπου τα 3 αντικειμενα κινουνται φαινομενικα τυχαια, καταληγοντας παλι σε μια σταθεροτερη τροχια. Αυτη τη χαοτικη, αγρια μεταβασαση ας την ονομασουμε Κριση. 

Η αναλογια μου εδω εχει ως εξης. Εχουμε ενα πολυ πολυπλοκο συστημα (μια κοινωνια). Υπαρχουν πολλες σταθερες καταστασεις. (καταστασεις "ευημεριας") και οι μεταβασεις απο την μια στην αλλη ειναι χαοτικες. (Κρισεις, επαναστασεις, πολεμοι).

Εαν ενας απο τους παραμετρους λοιπον, οπως ονομασαμε την εντροπια νωριτερα, φρασει κοντα στα συνορα που μια σταθερη κατασταση μπαινει σε μεταβατικη κατασταση, εχουμε "Κριση", χαοτικη που κανεις δεν ξερει πως θα εξελιχτει. Το σιγουρο ειναι οτι θα τελειωσει.

Εδω και πολλα χρονια, η ανθρωποτητα ζουσε σε καταστασεις σχετικης "ευημεριας" και σταθεροτητας. Η εντροπια αυξανοταν, σε ηθικους ορους, αλλα και σε οικονομικους, οπου οι πλουσιες εταιριες ειχαν την δυναμη να γινουν πλουσιοτερες. Μαλιστα με τις τεχνολογικες εξελιξεις, ενα μεγαλο μερος του πληθυσμου ηρθε σε επαφη με ενα τεραστιο κοσμο ιδεων και γνωσεων, αχρηστων η οχι. Για διαφορους λογους, δεν γινοταν "εργο" για την μειωση της εντροπιας μας. Ηδη φαινεται οτι εχουμε μπει σε μεταβατικη, απροβλεπτη τροχια. Μια "κριση" οπως μας προειδοπησαν με την ιστορια του νωε.

Οποτε, just hang on for the ride. τουλαχιστον δεν εχουμε πολεμο, η κατακλυσμο.

20κάτι ετών, με λιγάκι ελπίδα

Είμαστε η νέα γένια. η γένια που εισέρχεται σίγα σίγα στο εργασιακό περιβάλλον. Άλλα αυτό είναι άσχετο.

Διάβαζα σε ένα Blog αναρτήσεις και σχόλιά και αναθάρρησα λιγάκι. Είδα μια ελπίδα στο βάθος. Όχι οτι θα σωθούμε οικονομικά, γιατί αυτό στο τέλος είναι το λιγότερο, αλλά σας μια κοινωνία ανθρώπων. Συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι εύκολο να βοηθάμε ο ένας τον άλλο, από το μικρότερο πραγματάκι.

Αυτό που με φόβιζε και φοβίζει είναι ο φανατισμός και ο κοντοφθαλμισμος. Το να κάνουμε σημαιες και λάβαρα. Από ένα σύμβολο, μια λέξη, έναν άνθρωπο. Γιατί δεν είναι άποψη, το να γίνεσαι ακόλουθος.... Γιατί απλά είναι συναλλαγή.

Ένα άλλο που με φοβίζει είναι η έχθρα μας. Δεν βλέπω κάποιον να παλεύει για το δίκαιο. Δεν είναι διαμαρτυρία να προκαλείς πρόβλημα σε τυχαίους ανθρώπους. Πόσο μάλλον όταν αυτή η διαμαρτυρία οργανώνεται από τύπους που κυκλοφορούν με πανάκριβα αυτοκίνητα, sponsored by την συνδικαλιστική τους ομάδα. Η τους "αυτους" που εκβιάζουν και τραμπουκιζουν.

Η πραγματική διαμαρτυρία είναι η δημιουργία η προσπάθεια για βελτίωση και όχι η απαίτηση εκβιαστικά και μη από άλλους να κάνουν κάτι, να βελτιώσουν αυτοί τα πάντα.

Γιαυτό δεν μπορώ να κατηγορήσω "τους 300" ακόμη και εάν αυτοί είναι υπεύθυνοι. Δεν μπορώ ακόμα, γιατί ακόμα δεν έχω κάνει εγώ ότι περνάει απο το χέρι μου για να είμαι από πάνω.

Και αυτο είναι η αντίδρασή μου. Στην ζωή μου ήμουν πάντα αντιδραστικός, αλλά κακό μόνο σε έμενα έκανα. Από παιδι, στην αντίδραση μου δεν έσπαγα την καρέκλα η το θρανίο, αλλά σηκωνόμουν στον πίνακα αδιάβαστος, για να μάθω. Γιατί από το σχολείο ακόμα μέσα στα ψέμματα ειναι το "σύστημα". "Σήκω στον πίνακα να μάθεις παιδί μου, αυτό έχει σημασία, όχι αν τα ξέρεις ήδη" και μετά σηκώνεσαι, και να τος ο κακός βαθμός. που υποθηκεύει λίγο από το μέλλον σου σιγά σιγά...

Και έμενα η αντίδραση μου στην σαπίλα την σημερινή (κοινωνικής νοοτροπίας κυρίως) είναι και μέσα αυτό το καινούργιο και ψιλονεκρο blog. Είναι και ένα χαμόγελο που προσπαθώ να κουβαλάω, γιατί δεν θα πεθάνουμε ποτε κουφάλα νεκροθάφτη. Και γιατί η ευτυχία που έχω βρει έχει υπάρξει μόνο στις ανθρώπινες σχέσεις. Και ιδιαίτερα όταν σε βοηθούν η όταν βοηθάς. και είναι εύκολο, μην πιστεύετε όσους σας λένε για κρυφά κίνητρα

Χαμογελα, και που ξέρεις, στο τέλος όλα πληρώνονται. Και στον τάφο του να τα πάρει τα μυστικά λέμε τώρα, η ψυχή του το ξέρει εάν την έχει γλυτώσει

Και όπως είχε πει περίπου ο Κενεντης, "μην κοιτάς τι έχει κάνει η πατρίδα για εσένα, αλλά εσύ για την πατρίδα"... και μετά το παίζουν "πατριωτες" οι καταστροφεις εδω...