Showing posts with label ελπιδα. Show all posts
Showing posts with label ελπιδα. Show all posts

Tuesday, June 8, 2010

Αναλογιες μερος 1ο

Θρησκεια (οποιαδηποτε)
Πιστη

Εννοιες πια παροχημενες. Ειναι προσωπικο θεμα του καθενος πια. Και αυτο γιατι η καταχρηση τους τις εχει καταστησει ανουσιες. Οι κανονες της εκαστοτε "εκκλησιας" σε συνδυασμο με την αμαθεια (ποιος εχει διαβασει την βιβλο, το κορανι η οτιδηποτε αλλο?) την εχουν καταστησει γραφικη σε ενα συγχρονο κοσμο, που τιποτα πια δεν ειναι κρυφο.

Το θεμα δεν ειναι εαν υπαρχει θεος. Τουλαχιστον για αυτο το αρθρο.

Ειναι τα κοινα στοιχεια που παρουσιαζονται σε ολες ισως τις θρησκειες με τον ενα η τον αλλο τροπο.

Ειναι φανερο πως ολες οι θρησκειες εχουν ενα καθαρα χρηστικο κομματι. Καποιες ιστοριες, καποιες αρχες που οδηγουν σε μια καλυτερη ποιοτητα ζωης, και σε μια ελπιδα για κατι καλυτερο.

Παραδειγμα 1ο. Η μουρουλμανικη προσευχη. Περιεχει βασικες αρχες υγειηνης με ελαχιστη χρηση νερου, καθως εξελιχτηκε σε περιοχες με τετοιες ελλειψεις. Ακομη, η ολη διαδικασια ηρεμει το πνευμα, καθως οσο διαρκει, ο προσευχομενος δεν σκεφτεται τα προβληματα του, βγαινει απο το κλιμα αγχους. Κατι παρομοιο με την yoga ισως.

Παραδειγμα 2ο. Η κριση. μεταθανατον, μετεμψυχωτικα, η απλα για καλο καρμα. Δινει ενα κινητρο για να κανει ο καθενας το καλο. Δινει μια αισθηση δικαιου, και ενα λογο για να μην ζηλευει κανεις το εκαστοτε Λαμογιο.

Για να μην μακρυγορω θα παρουσιασω την αναλογια που αναφερω στον τιτλο.

Ο κατακλυσμος του νωε, η του δευκαλιωνα, η οποιοθδηποτε αλλου. Η συγκεκριμενη ιδεα υπαρχει σε πολλες εκφανσεις σε πολλες "θρησκειες". Μαλιστα υπαρχει και στα μαθηματικα, η την φυσικη.

Οσον αφορα την χριστιανικη ιστορια που ειμαστε περισσοτερο γνωστες αυτης, η ιστορια εχει ως εξης:

Υπηρχαν τα σοδομα και τα γομμορα. Ειχαν αναπτυχθει αρκετα και ειχαν χασει τις οποιεσδηποτε αρχες ανθρωπινης ομαλης λειτουργειας. Βασιλευε το χαος, η ανομια, και η ανηθικοτητα. Και ετσι ο θεος αποφασισε να ξεπλυνει αυτο τον "πολιτισμο" απο προσωπου γης και να δημιουργησει εναν καινουργιο, απο το μηδεν. Αμολυντο και καθαρο.

Στην φυσικη υπαρχει η εννοια της εντροπιας. Οπως πολλοι επιστημονες εχουν υποστηριξει, ειναι ο βαθμος "ακαταστασιας" σε ενα συστημα. Μαλιστα στο συμπαν, αυτος ο βαθμος εχει την ταση να αυξανετε εαν καποιος δεν κανει "εργο" για να την μειωσει. Εαν αυτο το συστημα μας ειναι οι κοινωνιες, βλεπουμε οτι το ιδιο συμβαινει. Η "ακαταστασια" ειναι το χαος, οι αρρωστες νοοτροπιες κλπ. Το "εργο" ειναι παλι αναγκαιο, χρειαζετε δουλεια για να εχουμε ταξη στο συστημα μας. Δουλεια απο οπουδηποτε, φτανει να εχει ως αποτελεσμα την μειωση της "ακαταστασιας".

Τι γινετε ομως οταν η "εντροπια" της κοινωνιας αυξανετε υπερβολικα? Οταν δηλαδη εχει χαθει η καθε εικονα "ταξης" και επικρατει "χαος"? Η εννοια "ταξη" δεν χρησιμοποιειτε με την εννοια πχ. της δημοσιας ταξης, αλλα αναλογικα με το να διατηρουμε το δωματιο μας, το γραφειο μας τακτικο.

Εδω ας δουμε τι μας λενε τα μαθηματικα. Των δικτυων/ δυναμικων συστηματων. Εισαγωγικα θα αναφερω ενα παραδειγμα. Στον πραγματικο κοσμο, τιποτα δεν αποτελειτε απο ενα συνολο πραγματων. Υπαρχουν και οι αλληλεπιδρσεις μεταξυ τους που ειναι σηματικες. Ε και? θα πειτε. Ας παρουμε για παραδειγμα δυο αντικειμενα. Δυο πλανητες, και η αλλελεπιδραση ο νομος της βαρυτητας. Το ερωτημα ειναι "που θα καταληξει το συστημα?". Βαζουμε κατω τις εξισωσεις και το λυνουμε. απολυτα προβλεψιμο. Προσθετουμε αλλο ενα αντικειμενο. Ξαφνικα το προβλημα ειναι αλυτο. Με την εννοια οτι ενω υπαρχουν καποιες λυσεις, η προβλεψη για το πως θα εξελιχτει ειναι χαοτικη. Αυτο σαν βαση μας μαθαινει οτι πολυ γρηγορα ενα συστημα φευγει απο τον "ελεγχο" μας και την ικανοτητα προβλεψης.

Μαλιστα μελετωντας το απλο συστημα με τα 3 αντικειμενα παρατηρουμε οτι υπαρχουν μερικες "σταθερες" καταστασεις οπου τα 3 αντικειμενα κινουνται σχετικα σταθερα, και καταστασεις μεταβατικες οπου τα 3 αντικειμενα κινουνται φαινομενικα τυχαια, καταληγοντας παλι σε μια σταθεροτερη τροχια. Αυτη τη χαοτικη, αγρια μεταβασαση ας την ονομασουμε Κριση. 

Η αναλογια μου εδω εχει ως εξης. Εχουμε ενα πολυ πολυπλοκο συστημα (μια κοινωνια). Υπαρχουν πολλες σταθερες καταστασεις. (καταστασεις "ευημεριας") και οι μεταβασεις απο την μια στην αλλη ειναι χαοτικες. (Κρισεις, επαναστασεις, πολεμοι).

Εαν ενας απο τους παραμετρους λοιπον, οπως ονομασαμε την εντροπια νωριτερα, φρασει κοντα στα συνορα που μια σταθερη κατασταση μπαινει σε μεταβατικη κατασταση, εχουμε "Κριση", χαοτικη που κανεις δεν ξερει πως θα εξελιχτει. Το σιγουρο ειναι οτι θα τελειωσει.

Εδω και πολλα χρονια, η ανθρωποτητα ζουσε σε καταστασεις σχετικης "ευημεριας" και σταθεροτητας. Η εντροπια αυξανοταν, σε ηθικους ορους, αλλα και σε οικονομικους, οπου οι πλουσιες εταιριες ειχαν την δυναμη να γινουν πλουσιοτερες. Μαλιστα με τις τεχνολογικες εξελιξεις, ενα μεγαλο μερος του πληθυσμου ηρθε σε επαφη με ενα τεραστιο κοσμο ιδεων και γνωσεων, αχρηστων η οχι. Για διαφορους λογους, δεν γινοταν "εργο" για την μειωση της εντροπιας μας. Ηδη φαινεται οτι εχουμε μπει σε μεταβατικη, απροβλεπτη τροχια. Μια "κριση" οπως μας προειδοπησαν με την ιστορια του νωε.

Οποτε, just hang on for the ride. τουλαχιστον δεν εχουμε πολεμο, η κατακλυσμο.

Friday, June 4, 2010

20κάτι ετών, με λιγάκι ελπίδα

Είμαστε η νέα γένια. η γένια που εισέρχεται σίγα σίγα στο εργασιακό περιβάλλον. Άλλα αυτό είναι άσχετο.

Διάβαζα σε ένα Blog αναρτήσεις και σχόλιά και αναθάρρησα λιγάκι. Είδα μια ελπίδα στο βάθος. Όχι οτι θα σωθούμε οικονομικά, γιατί αυτό στο τέλος είναι το λιγότερο, αλλά σας μια κοινωνία ανθρώπων. Συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι εύκολο να βοηθάμε ο ένας τον άλλο, από το μικρότερο πραγματάκι.

Αυτό που με φόβιζε και φοβίζει είναι ο φανατισμός και ο κοντοφθαλμισμος. Το να κάνουμε σημαιες και λάβαρα. Από ένα σύμβολο, μια λέξη, έναν άνθρωπο. Γιατί δεν είναι άποψη, το να γίνεσαι ακόλουθος.... Γιατί απλά είναι συναλλαγή.

Ένα άλλο που με φοβίζει είναι η έχθρα μας. Δεν βλέπω κάποιον να παλεύει για το δίκαιο. Δεν είναι διαμαρτυρία να προκαλείς πρόβλημα σε τυχαίους ανθρώπους. Πόσο μάλλον όταν αυτή η διαμαρτυρία οργανώνεται από τύπους που κυκλοφορούν με πανάκριβα αυτοκίνητα, sponsored by την συνδικαλιστική τους ομάδα. Η τους "αυτους" που εκβιάζουν και τραμπουκιζουν.

Η πραγματική διαμαρτυρία είναι η δημιουργία η προσπάθεια για βελτίωση και όχι η απαίτηση εκβιαστικά και μη από άλλους να κάνουν κάτι, να βελτιώσουν αυτοί τα πάντα.

Γιαυτό δεν μπορώ να κατηγορήσω "τους 300" ακόμη και εάν αυτοί είναι υπεύθυνοι. Δεν μπορώ ακόμα, γιατί ακόμα δεν έχω κάνει εγώ ότι περνάει απο το χέρι μου για να είμαι από πάνω.

Και αυτο είναι η αντίδρασή μου. Στην ζωή μου ήμουν πάντα αντιδραστικός, αλλά κακό μόνο σε έμενα έκανα. Από παιδι, στην αντίδραση μου δεν έσπαγα την καρέκλα η το θρανίο, αλλά σηκωνόμουν στον πίνακα αδιάβαστος, για να μάθω. Γιατί από το σχολείο ακόμα μέσα στα ψέμματα ειναι το "σύστημα". "Σήκω στον πίνακα να μάθεις παιδί μου, αυτό έχει σημασία, όχι αν τα ξέρεις ήδη" και μετά σηκώνεσαι, και να τος ο κακός βαθμός. που υποθηκεύει λίγο από το μέλλον σου σιγά σιγά...

Και έμενα η αντίδραση μου στην σαπίλα την σημερινή (κοινωνικής νοοτροπίας κυρίως) είναι και μέσα αυτό το καινούργιο και ψιλονεκρο blog. Είναι και ένα χαμόγελο που προσπαθώ να κουβαλάω, γιατί δεν θα πεθάνουμε ποτε κουφάλα νεκροθάφτη. Και γιατί η ευτυχία που έχω βρει έχει υπάρξει μόνο στις ανθρώπινες σχέσεις. Και ιδιαίτερα όταν σε βοηθούν η όταν βοηθάς. και είναι εύκολο, μην πιστεύετε όσους σας λένε για κρυφά κίνητρα

Χαμογελα, και που ξέρεις, στο τέλος όλα πληρώνονται. Και στον τάφο του να τα πάρει τα μυστικά λέμε τώρα, η ψυχή του το ξέρει εάν την έχει γλυτώσει

Και όπως είχε πει περίπου ο Κενεντης, "μην κοιτάς τι έχει κάνει η πατρίδα για εσένα, αλλά εσύ για την πατρίδα"... και μετά το παίζουν "πατριωτες" οι καταστροφεις εδω...

Wednesday, May 5, 2010

Stop. Think.


Σημερα, σκοτωθηκαν 4 συνανθρωποι μας. Θυματα ολων των Ελληνων. Ολοι φταιμε. Και ας αφησουμε τις κατηγοριες-δικαιολογιες των πολιτικων. Αυτοι δεν δρουν μονοι τους, και το ξερουμε ολοι μας, οσο και να θελουμε να το κρυψουμε απο τους εαυτους μας.

Πως γινεται, με οποιοδηποτε θυμο, να πυρπολει κανεις ενα χωρο γεματο αθωους ανθρωπους.

Πως γινεται να φωναζει ανθρωπος "να καεις" σε τυχαιους υπαλληλους, η "εδω θα γινει ο ταφος σας" σε προσωπικο ασθενοφορου.

Και ομως εγινε. Και κανεις δεν εκανε τιποτα να το σταματησει. Γιατι για μια αλλη φορα ξεκινησαμε ενα χορο που δεν ξερουμε τι θα φερει.

Και εδω το χτεσινο ποστ, εαν και στα αγγλικα γιατι εγινε απο κοινο υπολογιστη στο εξωτερικο, ειναι παλι επικαιρο.

Η αντισταση δεν ειναι η πορεια, η καταστροφη. Ειναι μερος του προβληματικου συστηματος και το υπηρετει.

Η αντισταση ειναι να ειμαστε ολοι ενωμενοι σαν ανθρωποι. Ολοι φταιξαμε, αλλοι λιγοτερο αλλοι περισσοτερο. Σε αυτες τις δυσκολες στιγμες δεν πρεπει να αλληλοφαγωθουμε. Φτανουν οι κατηγοριες προς "αλλους".

Να βοηθησουμε ο ενας τον αλλο, με τον ποιο απλο τροπο. Να πουμε ενα γεια, να σεβαστουμε τον διπλανο μας. Ειναι αυτο μια αρχη.

Δεν πρεπει να χασουμε την ελπιδα, γιατι οσα ευρω και να βγαλουμε λιγοτερα, τουλαχιστον θα παραμεινουμε ανθρωποι.

Γιατι σημερα κινδυνευει η προσπαθεια των ελληνων να γινει το ακριβως αντιθετο. Σε μια ποιρεια για να διατηρησουμε ολοι μας τα ευρω των μισθων μας, γιναμε ζωα. Σκοτωσαμε, τρομοκρατησαμε τους αθωους "αντιφρωνουντες", "απεργοσπαστες.

Και ναι, φταιω και εγω για το θανατο τριων νεων ανθρωπων, και ενος εμβρυου, που δεν προλαβε καν να δει το φως του ηλιου.

Φταιω, Φταιμε. Ας κοιταξουμε ο ενας τον αλλο στα ματια και να ρωτησουμε, τι θα μπορουσα να κανω για σενα.

Ο στρουθοκαμηλισμος τελειωνει εδω