20κάτι ετών, με λιγάκι ελπίδα

Είμαστε η νέα γένια. η γένια που εισέρχεται σίγα σίγα στο εργασιακό περιβάλλον. Άλλα αυτό είναι άσχετο.

Διάβαζα σε ένα Blog αναρτήσεις και σχόλιά και αναθάρρησα λιγάκι. Είδα μια ελπίδα στο βάθος. Όχι οτι θα σωθούμε οικονομικά, γιατί αυτό στο τέλος είναι το λιγότερο, αλλά σας μια κοινωνία ανθρώπων. Συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι εύκολο να βοηθάμε ο ένας τον άλλο, από το μικρότερο πραγματάκι.

Αυτό που με φόβιζε και φοβίζει είναι ο φανατισμός και ο κοντοφθαλμισμος. Το να κάνουμε σημαιες και λάβαρα. Από ένα σύμβολο, μια λέξη, έναν άνθρωπο. Γιατί δεν είναι άποψη, το να γίνεσαι ακόλουθος.... Γιατί απλά είναι συναλλαγή.

Ένα άλλο που με φοβίζει είναι η έχθρα μας. Δεν βλέπω κάποιον να παλεύει για το δίκαιο. Δεν είναι διαμαρτυρία να προκαλείς πρόβλημα σε τυχαίους ανθρώπους. Πόσο μάλλον όταν αυτή η διαμαρτυρία οργανώνεται από τύπους που κυκλοφορούν με πανάκριβα αυτοκίνητα, sponsored by την συνδικαλιστική τους ομάδα. Η τους "αυτους" που εκβιάζουν και τραμπουκιζουν.

Η πραγματική διαμαρτυρία είναι η δημιουργία η προσπάθεια για βελτίωση και όχι η απαίτηση εκβιαστικά και μη από άλλους να κάνουν κάτι, να βελτιώσουν αυτοί τα πάντα.

Γιαυτό δεν μπορώ να κατηγορήσω "τους 300" ακόμη και εάν αυτοί είναι υπεύθυνοι. Δεν μπορώ ακόμα, γιατί ακόμα δεν έχω κάνει εγώ ότι περνάει απο το χέρι μου για να είμαι από πάνω.

Και αυτο είναι η αντίδρασή μου. Στην ζωή μου ήμουν πάντα αντιδραστικός, αλλά κακό μόνο σε έμενα έκανα. Από παιδι, στην αντίδραση μου δεν έσπαγα την καρέκλα η το θρανίο, αλλά σηκωνόμουν στον πίνακα αδιάβαστος, για να μάθω. Γιατί από το σχολείο ακόμα μέσα στα ψέμματα ειναι το "σύστημα". "Σήκω στον πίνακα να μάθεις παιδί μου, αυτό έχει σημασία, όχι αν τα ξέρεις ήδη" και μετά σηκώνεσαι, και να τος ο κακός βαθμός. που υποθηκεύει λίγο από το μέλλον σου σιγά σιγά...

Και έμενα η αντίδραση μου στην σαπίλα την σημερινή (κοινωνικής νοοτροπίας κυρίως) είναι και μέσα αυτό το καινούργιο και ψιλονεκρο blog. Είναι και ένα χαμόγελο που προσπαθώ να κουβαλάω, γιατί δεν θα πεθάνουμε ποτε κουφάλα νεκροθάφτη. Και γιατί η ευτυχία που έχω βρει έχει υπάρξει μόνο στις ανθρώπινες σχέσεις. Και ιδιαίτερα όταν σε βοηθούν η όταν βοηθάς. και είναι εύκολο, μην πιστεύετε όσους σας λένε για κρυφά κίνητρα

Χαμογελα, και που ξέρεις, στο τέλος όλα πληρώνονται. Και στον τάφο του να τα πάρει τα μυστικά λέμε τώρα, η ψυχή του το ξέρει εάν την έχει γλυτώσει

Και όπως είχε πει περίπου ο Κενεντης, "μην κοιτάς τι έχει κάνει η πατρίδα για εσένα, αλλά εσύ για την πατρίδα"... και μετά το παίζουν "πατριωτες" οι καταστροφεις εδω...