Δικαιολογιες της πλακας απο ολους...

Εχω μια απορια. Πολλοι βγαινουν και λενε, οτι τωρα καταλαβαν ποσο διευθαρμενη ειναι η εξουσια. Πιο αθλια και ευθυνοφοβη δικαιολογια δεν εχω ξανα ακουσει.

Ολοι την βλεπαμε, ολοι ειμασταν μερος της. Ακομα και εγω ως φανταρος, τελευταιος στην ιεραρχια του δημοσιου (αμυντικου) τομεα την εβλεπα, και ειμαι σιγουρος οτι ολοι οι Δ.Υ. την βλεπουν απο μεσα, αλλα και οι ιδιωτες πουπ.χ. ζητουν αδεια απο την πολεοδομια, την πυροσβεστηκη η οπουδηποτε που ψαχνουν "γνωστους" να τους την δωσουν.

Και εχωντας ζησει στο εξωτερικο, εχει γινει πιο φανερο οτι ζουμε μεσα στην παρανομια. Και ειναι εν γνωση μας.

Απο ολους τους χωρους που εχω βρεθει, απο καφετεριες, σινεμα, τραπεζες, μπαρ, ελαχιστα εχουν λογικη υποδομη πυρασφαλειας. Ουτε φωτεινες σημανσεις εξοδων, ουτε χωρους διαφυγης, ουτε συναργερμο φωτιας, ουτε πυροσβεστηρες, ουτε αυτοματα συστηματα πυροσβεσης. Και αυτα ολα γινονται εν γνωση της εκαστοτε αρχης, των (ανυπαρκτων?) ελεκτικων μηχανισμων, αλλα και των ιδιοκτητων των χωρων αυτων.

Το οτι τα κτηρια ειναι παλια δεν αποτελει καμια δικαιολογια. Στο εξωτερικο, και π.χ. στην νεα υορκη υπαρχουν παμπαλαια κτηρια (ακομα και το Empire State παλιο ειναι) που πληρουν τις επιταγες του νομου. Ποιες ειναι αυτες? αυτοματο συστημα πυροσβεσης, πυροσβεστηρες, συναγερμοι, αλλα και ανωτατο οριο ανθρωπων που μπορουν να συναθροιζονται σε ενα χωρο. Καθε κοινοχρηστος χωρος εχει μια πινακιδα που λεει κατι τυπου "μεχρι 50 ατομα σε αυτο τον χωρο".

Δεν ειναι δυνατον αυτο που διαβασα προσφατα στο τροκτικο "τωρα καταλαβα ποσο διευθαρμενοι ειναι" σε αναφορα με την πυρασφαλεια της μαρφιν. Αθλιο ψεμα. Εαν κοιταξουμε γυρω μας δεν υπαρχει πουθενα σχεδον πυρασφαλεια. Βεβαια, οση πυρασφαλεια και να υπηρχε, σε περιπτωση εμπρησμου με βενζινη, πιθανον να μην ηταν αρκετη. αλλα αυτο ειναι λεπτομερια.

Stop. Think.

Σημερα, σκοτωθηκαν 4 συνανθρωποι μας. Θυματα ολων των Ελληνων. Ολοι φταιμε. Και ας αφησουμε τις κατηγοριες-δικαιολογιες των πολιτικων. Αυτοι δεν δρουν μονοι τους, και το ξερουμε ολοι μας, οσο και να θελουμε να το κρυψουμε απο τους εαυτους μας.

Πως γινεται, με οποιοδηποτε θυμο, να πυρπολει κανεις ενα χωρο γεματο αθωους ανθρωπους.

Πως γινεται να φωναζει ανθρωπος "να καεις" σε τυχαιους υπαλληλους, η "εδω θα γινει ο ταφος σας" σε προσωπικο ασθενοφορου.

Και ομως εγινε. Και κανεις δεν εκανε τιποτα να το σταματησει. Γιατι για μια αλλη φορα ξεκινησαμε ενα χορο που δεν ξερουμε τι θα φερει.

Και εδω το χτεσινο ποστ, εαν και στα αγγλικα γιατι εγινε απο κοινο υπολογιστη στο εξωτερικο, ειναι παλι επικαιρο.

Η αντισταση δεν ειναι η πορεια, η καταστροφη. Ειναι μερος του προβληματικου συστηματος και το υπηρετει.

Η αντισταση ειναι να ειμαστε ολοι ενωμενοι σαν ανθρωποι. Ολοι φταιξαμε, αλλοι λιγοτερο αλλοι περισσοτερο. Σε αυτες τις δυσκολες στιγμες δεν πρεπει να αλληλοφαγωθουμε. Φτανουν οι κατηγοριες προς "αλλους".

Να βοηθησουμε ο ενας τον αλλο, με τον ποιο απλο τροπο. Να πουμε ενα γεια, να σεβαστουμε τον διπλανο μας. Ειναι αυτο μια αρχη.

Δεν πρεπει να χασουμε την ελπιδα, γιατι οσα ευρω και να βγαλουμε λιγοτερα, τουλαχιστον θα παραμεινουμε ανθρωποι.

Γιατι σημερα κινδυνευει η προσπαθεια των ελληνων να γινει το ακριβως αντιθετο. Σε μια ποιρεια για να διατηρησουμε ολοι μας τα ευρω των μισθων μας, γιναμε ζωα. Σκοτωσαμε, τρομοκρατησαμε τους αθωους "αντιφρωνουντες", "απεργοσπαστες.

Και ναι, φταιω και εγω για το θανατο τριων νεων ανθρωπων, και ενος εμβρυου, που δεν προλαβε καν να δει το φως του ηλιου.

Φταιω, Φταιμε. Ας κοιταξουμε ο ενας τον αλλο στα ματια και να ρωτησουμε, τι θα μπορουσα να κανω για σενα.

Ο στρουθοκαμηλισμος τελειωνει εδω

The never hour

My first post ever.

We have reached a turning point. Ground Zero. We = Greeks by the way.

We are all part of a mess we created. And still we keep doing what has been the reason for our destruction. Blame others. We are a part, cause we all did participate and encourage the customer relationship between political/economical powers and ourselves.

Looking into the upcoming destruction, i do not think we should start giving blame. It is obvious who did what, we knew it all along. I think we should feel the hope, that after the destruction, we will create a better world.

Every crisis brings a new equilibrium in the system, and it is our duty to seize the opportunity for the better. Things will definately get worse before getting better, but it is our chance to do what we all wanted since we were kids. A better world.

I remember when i was still in school, i used to see my parents struggle to survive while providing for me and my sister. I remember the stories the told me about their childhood, and how hard it was for them. I was too young to feel guilty, but able to dream about a better world.

As i grew up, everyone, everything kept pointing out, legitimately, that changing the world is impossible. Changing your self and doing what you can in your part matters. Moreover, no one is wise enough to be able what would actually be better for everyone, and whoever thinks that is arrogant.

However, i found out some things no one dares to say. Some things even the greatest power wouldn't admit or want u to know. I found out we are Human. and we are meant to help each other. And being there for some other person is as strong as changing the world.

Yes, even today, i am arrogant enough to want to change the things i think are bad in my country. Many people claim they are "fighting" for it, but almost all of them are complete liars. People go on the streets thinking they are fighting for a cause, which they don't even know, and in reality, they are controlled and organised by the "powers" they think they hate. Which is, least to say, sad.

How to go by doing that really though. I know i cannot change anything myself. But as a whole we can. We Greeks are really industrious people, even tho we hate everyone. even ourselves. Full of inferiority/superiority complexes and what not.

It is about time to forget and forgive everything and start new. The mistakes or the past and the grim future should stop haunting our present, our NOW.

lets ask:

How i will help my country today?

One answer is as simple as cleaning the sidewalk in front of my house.

Or say hello and smile at someone who looks sad like most people in Greece lately.

Hope, is all we have, and right now, all we need.