Ρητορικες Αποριες εντ δε ροουντ του φεηλιουρ.

Τι θελω? Χαρα? Επιτυχια? τι σκατα θελω?

Θελω λεφτα. Γιατι: πολλα λεφτα= πολυ ελευθερια. Αλλα πολυ ελευθερια ≠ πολυ ευτυχια.

Τελικα, οσο και να με ποναει, θελω φιλους. Με ποναει, γιατι πολλες φορες νιωθω οτι χτυπαω πορτες επι ματαιω. Γιατι ο καθενας εχει "τα δικα του". Και δεν μπορω να τους αναγκαζω να κανουν κατι αλλο. Αλλα δεν εχω απαιτησεις. Για ολους ειναι καλο να μην πορευονται μονοι. Και δεν εννοω να ανοιγονται, και να μου λενε τα προβληματα τους, η να ακουνε τα δικα μου. Απλα να ειναι εκει. Και καμια φορα να επικοινωνουμε. Οχι απο αναγκη, χωρις συγκεκριμενο θεμα. 

Αλλα γουατεβερ. 

Νιωθω την αλλαγη να ερχεται, και ολους να μας φοβιζει. Να μας γεμιζει το υποσυνειδητο αγχος και να μην ξερουμε τι να κανουμε. 

Η μηπως ειναι μια απελπισια, σε εναν κοσμο που δεν μας αρεσει και ειμαστε μικροι για να τον αλλαξουμε η να κανουμε αυτα που θελουμε? (η απαντηση οτι ο καθενας φτιαχνει τον μικροκοσμο του καλη ειναι, αλλα για να φτιαξεις κατι συνηθως χρειαζεσαι εργαλεια και υλικα...)

Τα θελω ομως να τα χεσω. Αν θελεις κατι, αν ξερεις τι ειναι, δεν ειναι και οτι ιδανικοτερο θα μπορεσεις να εχεις. Και αυτο γιατι το ξερεις, και δεν προκειτε να σε εκπληξει. Το αγνωστο συνηθως οταν το αποκτας, με οποιοδηποτε τροπο, αυτο σου μενει, αυτο σε αλλαζει, αυτο σε κανει ανθρωπο.

Γιατι δεν εχω ορεξη να ζω για να κανω αυτα που καποιος εχει ηδη κανει, γιαυτο παντα ειμουνα αντιδραστικος, και κατα συνεπεια μοναχικος. Εψαχνα το καινουργιο, κατι μη βαρετο. Αλλα στον κοσμο που ζουμε, δυσχτυχως η ευτυχως, εχουμε προσβαση και επαφη με παρα πολλα διαφορετικα πραγματα. Και τα γνωριζεις, τα δοκιμαζεις και μετα, αν εισαι αντιδραστικος, τα βαριεσαι, γιατι εχουν ηδη γινει, δεν ειναι καινουργια.

Προσπαθησα να αλλαξω, να τα βαλω κατω και να δαμασω την αντιδραστικοτητα μου. Αλλα δεν τα εχω καταφερει ακομη. Και ισως να μην χρειαζεται, και καποια μερα να κατασταλαξω. Αλλα μεχρι τοτε, θα ειμαι ενας νομας. Ενας νομας που αγαπαει ολους τους ανθρωπους. Ενας ανθρωπος που χαιρεται να τον εκμεταλευονται, γιατι κερδιζει απο αυτο, μαθαινει. Αλλα και ενας νομας, που εχει αναγκη τους ανθρωπους που εκτιμαει. 

Αλλα επιπλεον, ενας περιθωριακος αποτυχημενος, που πρεπει καπως να επιβιωσει, και να προχωρησει. Γιατι τελευταια εχει λιωσει στο παρον του...

και για καποιο λογο, νομιζει οτι δεν ειναι ο μονος σε αυτην την κατασταση. 

Μετα απο καιρο. Μπακ το Ζομπινεησιον.

Η απουσια, η αποχη απο το μπλογκ ηταν τυχαια. Ηταν κυριως λογω απελπισιας,αλλα και κυνηγητου γυναικων. Ομως ο κοσμος συνεχισε την ιδια ροη του, και ας ειχα αλλου το μυαλο μου.

Σημερα θα μιλησω για την "παρατηρηση"-"παρακολουθηση". Δηλαδη, ειτε παρακολουθει κανεις ειδησεις ειτε οχι, τα ιδια σκατα θα γινονται. Και τελικως οσο περισσοτερο παρακολουθει, τοσο πιο γρηγορα ξεχναει. Τα γεγονοτα, διαστρεβλονωνται, και σιγα σιγα ακουγοντας τα ιδια και τα ιδια, ξεχνας τα παλια και κολλας αλλου. Ζομπι-νεισιον.

Και τελικα τιποτα δεν αλλαξε. Οι πολιτικοι συνεχιζουν να κρυβονται πισω απο απροκαλυπτα ψεμματα, λες και ειναι το πιο κακο πραγμα για την δημοκρατια μας να παει ενας πολιτικος στο δικαστηριο. Και ξαφνικα, το οτι ειμαστε διεφθαρμενη χωρα αντιμετωπιζεται σαν ψεμα. Το οτι καποιος ειπε την αληθεια, οτι ο βασιλιας ειναι γυμνος ειναι θετικο στο δικο μου κοσμο.

Αλλα οι πολιτικοι παντα ηταν αστειοι. Και οι δημοσιογραφοι ακομα περισσοτερο. Το οτι δεν ντρεπονται να λαικισουν και να λενε απλες Βλακειες και Μαλακιες αναρωτιεμαι πως μπορουν.

Κριμα τους Ελληνες. Που νομιζουν οτι εχουν τα καλυτερα πραγματα στον κοσμο. Που δεν μπορουν απο ευγενεια και μονο προς τους γυρω τους να μην καπνιζουν μεσα στα μαγαζια. Και οι μαγαζατορες, που μας σερβιρουν υπερτιμημενες μπομπες και μαπα καφε, και πιστευουν οτι η πελατεια τους εφυγε γιατι δεν επιτρεπουν το καπνισμα. Που ολοι, μα ολοι, νομιζουν οτι ειναι καλυτεροι, και οι αλλοι τους φταινε για τα δικα τους προβληματα. Και που δεν γυρνουνε να βοηθησουν τον διπλανο τους. Να κανουν κατι καλο. Λες και θα χασουν κατι...

Βρισκομαστε υπο κατοχη. Υπο πνευματικη κατοχη, της ηλιθιοτητας και του εγωισμου που μας εχει καταφαει. Γιατι ειμαστε ηλιθια, αβουλα ζομπι. Παστωνοματσε στα μπαροκλαμπα επειδη εχουν "ονομα" και ας μας σερβιρουνε το 10ευρο σε μπομπα. Ειμαστε Μαλακες, γιατι θα κανουμε την σφηνα στο φαναρι να περασουμε εμεις, και στα αρχιδια μας οι αλλοι. Σκατα μας αξιζουνε. ΣΚΑΤΑ.

Λοιπον ναι. Κριμα ειναι, αλλα ετσι ειναι. Τι στο διαολο καταλαβαινει ο μαγκας που θα παει να μπει μπροστα απο 3-4 αυτοκινητα και θα κερδισει με το ζορι 50-60 δευτερολεπτα και ΑΝ δεν ξερω. Αν το κανανε πολλοι αυτο, οι ευγενικοι θα νιωθανε μαλακες. Και μετα σκαει και η υπερτατη δικαιολογια "ε αφου το κανουν ολοι...". ΣΚΑΤΑ στα μουτρα σας μαλακες. ΣΚΑΤΑ. Να ψοφησετε για παραδειγματισμο των υπολειπων.

Αλλα το καλο ειναι, οτι οντας τοσο μαλακες, ειστε χαμενοι απο χερι. Ο σαπιος αυτος κοσμος, ο δικος σας θα σας παρει μαζι του κατω. Και τελικα ολα πληρωνονται. Ο Μπιλ Γκειτς ειπε καποτε "ο κοσμος δεν ειναι δικαιος". Διαφωνω, το συμπαν ειναι δικαιο. Δεν μετραει ομως η επιτυχια και τε λευτα, ουτε οι γκομενες ουτε τιποτα. Η ψυχη του καθενος ξερει τι κουβαλαει, και η μαλακια που κουβαλαει ο καθενας ειναι η τιμωρια του. Σαν τον συσιφο δεν θα μπορει να ξεφυγει απο το κωλοχαρακτηρα του.

Μαγκες Ελληνες. Πηθεινια, κατευθυνομενα ζωακια. Οπως στα αλογα βαζουν ενα καρροτο σε ενα κλαδι και τους το κρεμανε μπροστα, ετσι και εσεις. Μια BMW και σας τρεχουν τα ζουμια. Και μου θελετε και επανασταση. Απο την σκατονοοτροπια σας να επαναστατησετε ρε. Αλλα ναι, η επανασταση παντα ξεκιναει απο την αυλη του αλλου.